Cakes and Castles

Mensen! Een maand is alweer voorbij dus hoooooogtijd voor weer een update. Ik begin eindelijk een beetje een leventje op te bouwen naast m'n werk en de McKenna's. Het is het écht doorgedrongen dat dit geen vakantie is en dat ik hier nog wel even zit. Maar de tijd vliegt voorbij en voor ik het weet zit ik in Granada! Ik zal even wat hoogtepuntjes belichten van de afgelopen maand:
Ik ben een weekendje wezen kamperen in Aspen (jaa, die Aspen van Aspen Valley!). Een collega, Leif, had me uitgenodigd om samen met een andere collega te gaan Dan en zijn vrouw Karen. Bella en Chris (oude Bellazoids - zo noemen de mensen van Bella zichzelf. & ze zijn een stelletje) Corey (tweeling zus van Bella), Natalie (zat met Bella op de kamer tijdens hun freshman year op the dorms) en haar vriendje Ozzie (van Turkije maar woont een Duitsland en ze hebben elkaar ontmoet in Portugal) waren er ook. Super leuk stel met z'n allen!
Aspen is een boom waarvan de bladeren heel erg mooi van kleur veranderen. En laat ik nou net hét perfecte weekend zijn geweest want het weekend erop lag er sneeuw! De bladeren van de bomen verkleuren heel snel, binnen twee-drie weken. Het hangt van het weer af; hoe kouder, hoe sneller. Het was echt super lekker weer overdag dat weekend, heerlijk in korte broek gehiked in the Maroon Bells. Dat zijn hele beroemde bergen omdat ze op 'bells' lijken. Het uitzicht was echt zo prachtig overal! Aspens zijn kennelijk héél erg oud, duizenden jaren oud. Én het is allemaal één boom! Dus op een van m'n foto’s zie je 'heel veel bomen bij elkaar die dus allemaal verbonden zijn met elkaar, één groot wortelstelsel dus.
's Avonds was het vrieskoud.. Als verpakte mummies hebben we smores gemaakt en biertjes genuttigd. Toen we wakker werden lag er zelfs sneeuw! Maar het werd al gauw warm gelukkig haha. Kortom, echt een prachtig weekend gehad. Ben heel erg blij dat ik dit heb kunnen mee maken!! (Dit wordt weer behoorlijk lang geloof ik... Ik probeer het kort te houden, echt waar!)
Verder ben ik afgelopen weekend nog een keer naar een Buff's game geweest, met een vriendin van Eva; Jenna en haar vriendje(Shea) en een huisgenoot(Sean). Heb verder weer niks van de buff's mee gekregen, moeilijk spel dat football haha. Ze werden goed ingemaakt, dat kreeg ik wel mee met alle 'oeeeehhhhhh's' en 'ooooowwwhhhh's'.
Ze waren super geïnteresseerd in alle cultural shocks die ik heb meegemaakt, dat hebben we t uitgebreid over gehad tijdens het nuttigen van sushi, yummie!
Die avond ervoor was ik wezen 'late night bowlen' met Eva, d’r vriendje Sean, haar huisgenoot en haar vriendje (weet even niet meer hoe ze heten... heel slecht) en Jenna. Uiteraard even volop m'n van der Plas roots laten zien! Maar helaas... derde geworden... sorry daddy for letting you down :(...
Daarna hebben ze me een paar 'frat' parties laten zien. Je weet wel, van die feestjes die ze in films hebben; een huis volgestampt met jongeleu met van die rode bekers. Dat. Maar dan erger en niet een mooi groot huis maar een heerlijk studentenhuisje. Het is zo vol dat je niet kan lopen. Heel leuk om gezien te hebben! We kenden er niet veel mensen dus waren er snel weer weg, naar de volgende paar parties maar daar waren we ook niet echt voor in the mood. Better luck next time!! Wel een super leuke avond gehad :).
En dan nu iets, korts, wat veel indruk op me heeft gemaakt een paar weken geleden. Het begon die avond met een mededeling tussen neus en lippen door 'oh trouwens eens in de zoveel tijd komt er een wasbeer door de hondendeur (die vlak bij m'n bed is) naar binnen, maar niks om je zorgen om te maken hoor!'. Je raad het al.. die avond: Ik lag vredig te slapen in m'n (toen nog) nieuwe kamertje toen ik wakker werd door twee krijsende en vechtende katten!! Ik ben in tijden niet zo bang geweest, wat een pussy ben ik ook. Ik heb eerst een half uur rechtop in bed gezeten en toen de moed bi elkaar geraapt om op avontuur te gaan opzoek naar de katten. Ik had er eentje naar buiten zien lopen, maar wist niet of dat onze kat was of die andere. Dus toen ik overal had gekeken, zag ik natuurlijk niks. Die kat was nergens te vinden, alleen dotjes kattenhaar overal. Toen ik weer in bed lag, kwam de kat nog even gedag zeggen door op m’n bed te springen- waardoor ik er weer bijna uit sprong van de schrik. Die avonden erna had ik een soort van traumatische flashback elke keer als ik het luikje hoorde ratelen. That was a very interesting week... not. Maar goed, ik ben er nu weer overheen maar ik wilde toch even laten weten dat ik het toen heel erg moeilijk had. Fijn dat ik dit met jullie kan delen.
Verder hebben we nog een kleine fieldtrip met de Bellazoids gehad naar een project in Lafayette, een dorpje verderop. Een groot (leeg) veld waar zonnepanelen komen. We hebben veel geluk gehad want de flood is nét erlangs gegaan dus alleen de zijkant is een beetje weggevaagd. (zie foto's) Heel leuk om te zien hoe zoiets verloopt, ik ga er om de zoveel tijd heen om de voortgang te zien. Daarna zijn we met z'n allen naar een vliegtuig museum. Jaja, want Andrew heeft een tweede schatje, Amelia Earhart. En blijkt nou dat dit museumpje een van de drie beelden van haar heeft! Tijdens de rondleiding heerlijk speciaal bier genuttigd en de Bellazoids weer een beetje beter leren kennen.
Mijn moeder heeft me ooit uitgelegd hoe het zit met 'vriendschap' in Amerika en Nederland/grootste deel van Europa. In Nederland zien ze vriendschap als een kasteel, je hebt een hoge muur om je heen gebouwd maar als je eenmaal binnen bent, ben je vrienden voor het leven (grof gezegd). De Amerikanen zien vriendschap als een taart met lagen, veel lagen (ja ja... ironisch dat het een taart moet zijn). De onderste laag zijn vage kennissen, mensen die ze een paar keer hebben ontmoet, de tweede laag zijn iets betere vrienden, de laag erna vrienden, dan goede vrienden, en dan familie en een handje vol hele goede vrienden voor het leven. (En misschien nog een paar lagen ertussen). Veel meer rangschikking. Tot nu toe klopt dit wel zo'n beetje, ik ben benieuwd hoe ik hierover denk na de volle 5 maanden. I'll let you know :)
Tot zo ver mijn poging om een korte update te geven... Nog een paar dingen dan. Ik ben gestopt met werken voor Jacquie en werk nu sinds maandag full time bij Bella Energy. Om een lang verhaal kort (!) te maken; de communicatie liep niet goed. Ze was te druk om mij de feedback te geven die ik nodig had en ik wilde haar niet lastig vallen met vragen omdat ze het zo druk had. Gelukkig heeft Bella genoeg te doen voor me. Mijn supervisor, Jim, is echt een geweldige man. Hij doet echt z'n best om me wat te leren - maar dan ook van alles: een report schrijven over de geschiedenis van de aardappel tot socializen met vrienden van hem.
Misschien liep de business relationship met Jacquie en mij niet zo soepel, ze doet wel echt d'r uiterste best om mij hier te laten settelen. Ze heeft het voor elkaar gekregen dat ik bij CU kan sporten! Ik had zelf gebeld maar het was op geen enkele manier mogelijk. Dus ben echt zó blij dat het haar wel gelukt is! Ik ga me morgen inschrijven. Verder doe ik vrijwilligers werk voor New Era en ga ik zondag langs de huizen om iedereen te overtuigen dat ze voor hun moeten stemmen. Ik leg volgende keer wel uit wat het precies is. Heb er een erg leuk meisje ontmoet waar ik zaterdag mee ga lunchen bij haar huis. Ze heeft een Zuid Afrikaans vriendinnetje die me graag wil ontmoeten.
De nagolven van the 100 year flood zijn nog volop aan de gang. Veel mensen zitten nog in puin en veel wegen zijn nog kapot. Ik ging met Jim en Danielle langs het spoor lopen op het werk en we kwamen een brug tegen die er eerst vast heel anders uitzag (zie foto's).
Verder heb ik m’n eerste mani & pedicure gehad, voor het eerst een verjaardag meegemaakt (van ‘granny Ruth’ welgeteld 88 jaar!), ben ik als een echte Amerikaan naar de McDrive geweest (voor een McFlurry, maar dan nog!), heb ik m'n eerste sneeuw meegemaakt in Boulder (het is nu weer gewoon lekker weer hoor!) en ben ik echt 'part of the family'. Het eerste van Xan en Juliana vragen als ze thuiskomen is ‘where's Tanya?’ en als ze me zien, beginnen ze hele verhalen over van alles. Ze kibbelen zelfs over wie er naast me mag zitten tijdens het eten. Andrew is een lieve man en Jacquie mag dan wel iets te beschermend zijn af en toe (en chaotisch), ze heeft wel ’t aller beste met me voor en doet echt heel erg veel voor me, voor iedereen. Ze hebben allemaal echt een hart van goud en ik voel me redelijk thuis hier.

En nu ga ik slapen want ik moet fit zijn voor morgen! Ik ga me bewijzen als Dutchy; ik ga fietsend naar het werk!
I promise people, volgende keer is m’n blog minder lang en binnen een maand geplaatst!

Love,

Tanya

p.s. Ik ga dit weekend naar the Counting Crows in the Red Rocks!! ("One of the most beautiful concert venues in America...or anywhere")